Deze week is mijn stage nog niet echt ten volle gestart, behalve dan dat ik al uitleg heb gekregen over wat ik ga moeten doen en enkele teksten (in het Spaans) heb meegekregen om mij al wat in te lezen in wat gaat volgen.
Door het super warme weer hier (‘s middags altijd los over de 30°C) gaat hier alles aan een slakkengangetje en is er niet super veel gebeurd, maar toch een vertelsel een paar kleine bedenkingen zijn interessant genoeg om het tot hier te maken:
“Bedenking 1”: Openbaar vervoer
Hier in Peru is het openbaar vervoer lichtjes anders geregeld dan bij ons. Nergens is iets officieel te zien langs de weg van stopplaatsen, laat staan dat ergens routes staan aangegeven.
Het lastige hiervan is dat het vrij moeilijk is om het systeem en de routes te leren kennen. Enkele bestemmingen staan wel altijd op het busje vermeld en om misverstanden te vermijden roept de conducteur deze naar iedereen die zich ook maar lichtjes in dezelfde richting als het busje begeeft.
Het voordeel hiervan is dat die busjes (combi’s) overal stoppen langs hun route dus wandelen hoeft niet! Net zoals bij een taxi steekt ge gewoon u hand op en ze stoppen. Als je wilt uitstappen keel je een “Bajo!” en 3 seconden later begroet de stoep u.
Ook tof zijn de democratische prijzen hier: 1 sol voor binnen de stad (vrij onafhankelijk van hoe lang ge rijdt) en 1.5 sol voor omliggende dorpjes.
“Bedenking 2:” Chiclayo is de stad van het stof
Genoeg industrie hebben ze hier niet om last te hebben van fijn stof. Genoeg zand hebben ze hier wel om een overtuigd niet-kuiser zoals ik toch de lente schoonmaak te laten doen. Dit echter omdat alles wat de vloer raakt direct onder een laag plakkerig zwart zand zit. Er hangt er hier ook genoeg in de lucht om mijn kamer elke dag van een vers laagje te voorzien, wat toch een mindere is.
“Vertelsel”: Strand en restaurant
In het huis waar ik nu woon zitten ook 2 Mexicanen die naar dezelfde unief gaan als ik en op een avond besloten we naar Pimentel te gaan. Na onze voetjes nat gemaakt te hebben had ik een hongertje en besloot ik die te gaan stillen in een van de vele restaurantjes die hier aanwezig zijn.
Er stonden veel gekke dingen op de kaart die ook voor de mexicano’s onbekend waren en we vroegen wat dit allemaal te betekenen had. Bv een “tortilla de raya” was onbekend terrein voor ons. Dit bleek een vis te zijn en mijn goesting ging eerder naar iets eenvoudig uit dus ik besloot gewoon een “tortilla de verduras” te bestellen. Blijkbaar niet duidelijk want ik kreeg er eentje van Raya voor mijn neus geschoteld, en naast het feit dat ik er geen goesting in had was het gewoon slecht dus vroeg ik wat dit te betekenen had.
Blijkbaar niet de juiste vraag op een rustige avond, want of ik het nu tof vond of niet: dit was wat ik krijgen zou. Teleurgesteld lieten wij weten dat we dan enkel voor onze frisdrank zouden betalen. Blijkbaar niet het juiste antwoord voor een rustige avond want niet veel later stond half de straat rond ons. Hier wisten we wel wat dit te betekenen had en besloten we wijselijk om dan toch maar te betalen.
Al een sjans dat even verderop de pier bewaker juist een dutje aan het doen was en zo konden we deze gratis bezoeken. Een paar 100m verder in de zee zonder ander volk was het al met al nog best aangenaam vertoeven.